دو پژوهشگر از رویکردی نوین برای توصیف ماهیت و رفتار سیاهچاله‌ها استفاده کرده اند.
در این رویکرد، از دو زبان مجزای فیزیک یعنی گرانش و مکانیک کوانتومی بهره گرفته شده است.
این رویکرد نوین، علاوه بر این‌که راه را برای یافتن نظریه کوانتومی گرانش هموار می‌کند، می‌تواند
به حل شدن برخی ابهامات در مورد سیاهچاله‌ها نیز کمک کند. نظریه کوانتومی گرانش که در
واقع ترکیبی از مکانیک کوانتومی و گرانش است، می‌تواند فرمولی واحد برای توصیف همه
پدیده‌های خرد و کلان هستی ارائه دهد.
یک ظرف محتوای هوا را در نظر بگیرید. اگر هوای داخل ظرف را با یک پمپ خارج کنیم در ظرف چه چیزی باقی می ماند؟ تا قبل از شکل گیری نظریه کوانتومی در قرن بیستم فیزیکدان ها معتقد بودند که در این ظرف هیچ چیزی باقی نمی ماند اما نظریه کوانتومی نگاه فیزیکدان ها را به مفهوم خلاء برای همیشه تغییر داد.
امروزه از نگاه فیزیک کوانتومی باید گفت که خلاء در واقع خالی نیست بلکه برعکس مملو از انرژی است اما ببینیم چرا؟
در سال 1900، ماکس پلانک فیزیکدان آلمانی، نظریه‌ی کوانتومی خود را ارائه نمود. بر اساس این نظریه، پلانک فرض کرد که نور نیز مانند ماده کوانتیده است. طبق نظریه مکانیک کوانتومی نور، که در دو دهه اول سده بیستم به وسیله پلانک و آلبرت اینشتین و بور برای اولین بار پیشنهاد شد، انرژی الکترو مغناطیسی کوانتیده است، یعنی جذب یا نشر انرژی میدان الکترو مغناطیسی به مقدارهای گسسته‌ای به نام «فوتون» انجام می‌گیرد. E=hν که در آن ν بسامد و E انرژی است.
اما مفهوم کوانتیده چیست؟